کشف ستاره‌ای با جای زخم‌هایی از سقوط سیارات
تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۹۴۸۱۹
ایتنا - این ستاره شامل تجمع فشرده‌ای از فلزات است که بر روی سطح ستاره نقش بسته است. این ستاره که با نام «دبلیو دی۰۸۱۶-۳۱۰» (WD 0816-310) شناخته می‌شود – اگرچه زمانی شبیه به خورشید ما بود، البته بزرگ‌تر از آن، امروزه تقریبا به اندازه زمین است.
هنگامی که ستارگانی مانند خورشید ما به پایان عمر خود می‌رسند، می‌توانند به اجرام فضایی موسوم به «کوتوله سفید» تبدیل شوند و سیارات و سیارک‌هایی را که آنها را احاطه کرده‌اند، ببلعند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مانند این است که خورشید به پایان عمرش رسیده و منظومه شمسی ما را بلعیده باشد و رد و اثر سیاراتی را که امروز ما را احاطه کرده‌اند - از جمله سیاره خود ما - بر جای بگذارد.
استفانو باگنولو، نویسنده اصلی این مقاله جدید و ستاره‌شناس در رصدخانه و «پلانتاریوم» (آسمان‌نما) آرما در ایرلند شمالی، بریتانیا، گفت: «این امر به خوبی دانسته‌شده است که برخی از کوتوله‌های سفید - که خاکسترهای داغ ستارگانی مانند خورشید ما به‌شمار می‌روند که به آرامی سرد میشوند - تکه‌های منظومه‌های سیاره‌ای خود را می‌بلعند. اینک کشف کرده‌ایم که میدان مغناطیسی ستاره، نقشی محوری در این فرایند ایفا می‌کند و در نتیجه، جای زخمی روی سطح کوتوله سفید ایجاد می‌شود.»
این ستاره شامل تجمع فشرده‌ای از فلزات است که بر روی سطح ستاره نقش بسته است. این ستاره که با نام «دبلیو دی۰۸۱۶-۳۱۰» (WD 0816-310) شناخته می‌شود – اگرچه زمانی شبیه به خورشید ما بود، البته بزرگ‌تر از آن، امروزه تقریبا به اندازه زمین است.
آن فلزات زمانی مراحل آغازین سیارات بود‌ه‌اند. البته محققان گفتند که آنها هیچگاه به اندازه زمین ما نرسیدند.
جی فریهی، از نویسندگان این مقاله و استاد دانشگاه کالج لندن، بریتانیا، می‌گوید: «نشان داده‌ایم که این فلزات از یک قطعه سیاره‌ای به بزرگی یا احتمالا بزرگ‌تر از وستا ناشی می‌شود که حدود ۵۰۰ کیلومتر عرض دارد و دومین سیارک بزرگ منظومه شمسی است.»
به نظر می‌رسد که این فلزات به جای اینکه در سراسر ستاره پخش شده باشند، در بخش خاص از سطح آن قرار دارند. و به نظر می‌رسد این وصله شبیه به جای زخم] بر روی یکی از قطب‌های مغناطیسی سیاره باشد- که نشان می‌دهد میدان مغناطیسی، این مواد را روی ستاره کشیده و این لکه شبیه به جای زخم را به جا گذاشته است.
جان لندستریت، از نویسندگان این مقاله و استاد دانشگاه وسترن کانادا که او نیز عضو رصدخانه و پلانتاریوم آرما است، می‌گوید: «در کمال تعجب، این مواد مطابق پیش‌بینی‌های نظری، یکنواخت روی سطح ستاره مخلوط نشده بودند. بلکه این به‌اصطلاح جای زخم، وصله‌ای متمرکز از مواد سیاره‌ای است که میدان مغناطیسی، آنها در جایی نگه داشته است که تکه‌های فروریخته [از مواد سیاره‌ای] را به آنجا هدایت کرده بود.» او می‌افزاید: «چنین چیزی پیش از این مشاهده نشده بود.»
این یافته‌ها در مقاله‌ای با عنوان «کشف انباشتگی فلزی هدایت‌شده مغناطیسی بر روی یک کوتوله سفید ناخالص» که در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» منتشر شده، توضیح داده شده است.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: ستاره فضا اجرام فضایی ستاره کوتوله سفید منظومه شمسی خورشید ما سیاره ای روی سطح جای زخم بر روی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۹۴۸۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگی‌های کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسی‌های صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگی‌ها را مانند گروهی عنکبوت نشان می‌دهد که در منطقه‌ای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارش‌های مداوم شکوفا شدن گل‌ها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوت‌ها هستیم.
این ویژگی‌های کوچک و تاریک از میان شکاف‌های سطح مریخ جوانه می‌زنند. دانشمندان می‌گویند، این پدیده زمانی ظاهر می‌شود که نور خورشید بهاری بر لایه‌های دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کرده‌اند، می‌تابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دی‌اکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل می‌شود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمی‌آید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا می‌برد و در نهایت گرد و غبار را وادار می‌کند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فوران‌کرده از یک آبفشان، از لایه‌های بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترک‌خورده و عنکبوت‌مانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد می‌کند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته می‌شود، شبکه‌ای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگی‌ها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش می‌گذارد و بخشی از یک ویژگی دایره‌ای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیه‌ای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپه‌های شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارس‌اکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»